Για να γυρίσει το scudetto θέλει δουλειά πολλή

Ο Πίρλο είναι απαραίτητος

Το σημαντικότερο, για όλους, είναι να βλέπουν την ομάδα στον αγώνα της κι, έπειτα, να νιώθουν χαρά μ' αυτό που είδαν. Σε μένα συμβαίνει αυτό. Έχοντας δει όλα τα παιχνίδια της ομάδας, σε όλες τις διοργανώσεις, μπορώ να πω ότι η φετινή Γιουβέντους με "γεμίζει". Μου δίνει λόγους να ελπίζω για κατάκτηση τίτλου. Ένας τίτλος που πρέπει να έρθει φέτος, ώστε να δούμε τον Ντελ Πιέρο να αποχωρεί με το scudetto ανα χείρας.

Η φετινή ομάδα, πιστεύω πως, ζει και, πολλές φορές, θα πεθάνει (και βάζω το "θα", διότι μόλις σε ένα ματς έχει λείψει μέχρι στιγμής) από την παρουσία ή απουσία του Πίρλο. Κι αυτό φάνηκε, σε μεγάλο βαθμό, στο παιχνίδι της Κυριακής που απέναντι σε σφιχτή (στα όρια του εκνευριστικού) άμυνα, έλειπε η εύκολη πάσα και η σιγουριά στις μεταβιβάσεις που προσφέρει ο Πίρλο. Χαρακτηριστικά, θυμάμαι 2-3 συνεχόμενες φάσεις, οπου οι παίχτες προσπάθησαν -ανεπιτυχώς, βέβαια- να σπάσουν την άμυνα με λόμπες, πράγμα που για μένα αποτελεί απονενοημένο διάβημα.

Πάντως, η απόκτηση του Πίρλο έχει προσδώσει πολλά. Ισως και περισσότερα απ' όσα περιμέναμε. Πέρα από τις στιγμές που προσφέρει ο ίδιος, στο πλευρό του έχει βελτιωθεί ο Μαρκίζιο. Και είναι λογικό αυτό, διότι είναι διαφορετικό να παίζει πλάι στον Σισσόκο και τον Μέλο, από το να έχεις δίπλα σου τον Πίρλο και τον Βιντάλ. Άλλη ποιότητα και κλάση. Θεωρώ πως η βελτίωση του Μαρκίζιο θα αποδειχτεί κομβική, όχι μόνο για τη φετινή χρονιά, αλλά και για το μέλλον. Πρόκειται για παίχτη απ' τις ακαδημίες, ο οποίος έχει τα φόντα και το απαιτούμενο πάθος, ώστε να αποτελέσει μελλοντικό αρχηγό.

Άλλος ένας παίχτης, στον οποίο θέλω να σταθώ, είναι ο Λιχστάινερ. Από πέρσι, είχα σχηματίσει καλή εικόνα για τον ποδοσφαιριστή. Φαινόταν ότι βρίσκεται στο top 3 των δεξιών μπακ του Campionato. Και φέτος το αποδεικνύει. Λατρεύω τις -αναρίθμητες- κούρσες του, τον τσαμπουκά που βγάζει και το πάθος με το οποίο αγωνίζεται. Κι όλα αυτά είναι στοιχεία απαραίτητα για να αγωνιστεί κανείς στην Γιούβε. Όσον αφορά τις "ανεβοκατεβασιές" του στη δεξια πλευρά, μου θυμίζει αυτές του Daniel Alves, κι ας με λένε υπερβολικοί όσοι το ακούνε απ' το στόμα μου.

Ας αφήσω, όμως, τους ποδοσφαιριστές για να μιλήσω λίγο για τον Κόντε και, γενικότερα, για την ομάδα. Όπως είπα στην αρχή, μου αρέσει πολύ αυτό το επιθετικό ποδόσφαιρο που παίζουμε με τον Κόντε. Έχω την εντύπωση ότι τα χαρακτηριστικά των παιχτών έχουν ταιριάξει απόλυτα με αυτά που ζητάει ο προπονητής. Κι αυτό τον έχει βοηθήσει.

Γνωρίζω ότι δεν είναι σωστό να λέμε μόνο τα θετικά και, επίσης, γνωρίζω πως υπάρχουν κακώς κείμενα στην ομάδα. Δεν μου αρέσει ούτε να βαυκαλίζομαι, ούτε είμαι αιθεροβάμων. Άλλωστε, και στον τίτλο, γράφω ότι χρειάζεται πολλή δουλειά. Απλώς, δεν ήθελα να περιέχει γκρίνια και μιζέρα η πρώτη ανάρτηση του blog.

Καλή αρχή να έχουμε!